Acknowledging Rebel Voices in Tamil Literature

Congratulations to Charu Nivedita on winning the prestigious Vishnupuram award. Charu was one of the pioneers of postmodern Tamil transgressive literature. His novel Zero Degree was longlisted for the Jan Michalski Prize for Literature. In 2015, I read Zero Degree. However, his writing is not my cup of tea because he is a hedonist, and transgressive writing violates moral or social boundaries.

Even so, rebel voices must always be heard in society to stay healthy and progressive, or else it will become outdated and stuck in the past. People with a thorough understanding of sociology know how vital dialectical discussions are to societal development. Tamil literature and society are enriched by Charu's voice in this sense. 

My Sri Lankan Dream

 

Tamils have been hearing similar promises dating back to the time of the Banda-Chelva Pact in 1957. However, every promise was broken and in turn, the anti-Tamil massacres rampaged the country in 1956, 1958, and 1977 which led to the civil war in the first place. Those of us who despise the tigers today have conveniently forgotten the causes that led to their formation.

If anyone assumes that peace won on the battlefield is permanent, they have a very naive understanding of world history. For the long-term peace and stability of Sri Lanka, the ethnic issue needs to be solved via proper dissolution of power. I dream of a united secular liberal democratic Sri Lanka where diversity is not merely tolerated but celebrated. 

As I was writing this, a Tamil couplet written two millennia ago kept echoing in my ears "அல்லற்பட்டு ஆற்றாது அழுத கண்ணீரன்றே செல்வத்தைத் தேய்க்கும் படை" which translates to "It is the tears of those groaning under oppression that will be the weapon that wears out the prosperity of a nation". 

I wish the political parties could put aside their differences and short-term political goals to solve the national question once and for all. I wish the people of Sri Lanka are smart enough to see beyond the Sinhala and Tamil nationalistic rhetoric that divides us.

பிரிவெனும் துன்பம்

மத்துறு தயிர் என வந்து சென்று, இடை
தத்துறும் உயிரொடு புலன்கள் தள்ளுறும்
பித்து, நின் பிரிவினில் பிறந்த வேதனை
எத்தனை உள? அவை எண்ணும் ஈட்டவோ?
- கம்பன்

மத்தை வெச்சுத் தயிர் கடையும் போது, தயிர் நுரைச்சு பாத்திரத்தோட ஒரு பக்க விளிம்புக்கு போயிடுமாம். உடனே மத்து இன்னொரு பக்கம் போய் அதை அப்படியே பாத்திரத்துக்குள்ள தள்ளிடுமாம். அதே மாதிரி உன் நினைவுகளாகிய மத்து கடையுறப்போ, உயிர் போகவும் போகாம உள்ளையும் நிக்க முடியாம தத்தளிக்கிறது. ஐந்து புலன்களும்  தடுமாறும்  பித்து நிலையும், உன் பிரிவாலே தோன்றிய வேதனையும் எவ்வளவு? அதை அளவிட்டுச் சொல்ல முடியுமா?

யோவ்! கம்பரே யார்ரா நீ 👏🙏